Przejdź do głównej treści Przejdź do wyszukiwarki
Zespół Szkół w Modliborzycach

Czas na refleksję – Jakim jestem rodzicem?

Utworzono dnia 18.12.2020

Czas na refleksję – Jakim jestem rodzicem?

 

Dużym zakłóceniem w relacji rodzic – dziecko jest nieodpowiednia postawa rodzica. Nieprawidłowa postawa rodzicielska może doprowadzić do sytuacji, w której dziecko zaczyna odmawiać i unikać kontaktu, bo jego poczucie zaufania i bezpieczeństwa ze strony rodzica zostało naruszone.

 

NIEPRAWIDŁOWE POSTAWY RODZICIELSKIE.

Postawa odtrącająca. Rodzic nie zauważa pozytywów dziecka, nie akceptuje jego wad, ma dyktatorskie podejście, nie liczy się z potrzebami dziecka. Kieruje dzieckiem stosując rozkazy, zastraszanie, surowe kary. Pojawia się otwarta krytyka dziecka oraz  nietolerowanie jego niedociągnięć.

Postawa unikająca. Rodzic ignoruje, unika, ogranicza kontakt z dzieckiem do minimum, nie okazuje uczuć oraz zbywa wszelkie próby nawiązania kontaktu przez dziecko. Jest obojętny wobec niebezpieczeństw, które mogą dziecku zagrażać, niekonsekwentny we wprowadzaniu i przestrzeganiu wymagań. Rodzic zaspokaja potrzeby dziecka przez kupowanie, jednak nie okazuje zainteresowania jego sprawami.

Postawę nadmiernie chroniącą można zauważyć u rodziców, którzy nie dopuszczają dziecka do samodzielności, rozwiązują za nie problemy, nadmiernie dbają o jego zdrowie, przedstawiają dziecku świat jako zagrożenie. Postępowanie to prowadzi do uzależnienia się dziecka od rodzica, poprzez ograniczanie swobody, izolacja społeczna oraz nadmierna obrona dziecka przed zarzutami ze strony innych ludzi.

Postawę nadmiernie wymagającą prezentują rodzice przez narzucanie autorytetu, nie mając poszanowania indywidualności dziecka. Rodzic wymagający, nieustannie stawia wygórowane wymagania, rządzi dzieckiem, przesadnie nastawia na osiągnięcia. Dziecko ma zbyt dużą ilość narzucanych propozycji, nie ma prawa do samodzielności, ma ograniczone swobody przez stosowanie sztywnych reguł.

PRAWIDŁOWE POSTAWY RODZICIELSKIE.

Akceptacja dziecka. Rodzic stara się poznać potrzeby dziecka i zaspokoić je. Przyjmuje dziecko takim, jakim ono jest, łącznie z zaletami i wadami, cechami fizycznymi, usposobieniem, możliwościami umysłowymi i trudnościami w niektórych dziedzinach.  Jest empatyczny i tolerancyjny, lecz nie bezkrytyczny wobec dziecka i jego zachowań. Nie ukrywa swoich uczuć do dziecka.

Współdziałanie z dzieckiem. Rodzic jest w gotowości do uczestnictwa w życiu dziecka, wykazuje zainteresowanie tym, co dziecko robi.  Angażuje dziecko do zajęć w ramach funkcjonowania rodziny, przydziela zadania adekwatnie do jego możliwości.  Daje dziecku prawo do wyrażania swoich opinii i decydowania o sprawach bliskich.

Dawanie dziecku swobody. Rodzic obdarza dziecko zaufaniem. Stosownie do wieku i możliwości dziecka, daje mu dużą swobodę i wolność.

Uznanie praw dziecka. Rodzic pozwala dziecku na samodzielne działanie, dając do zrozumienia, że jest za to odpowiedzialne. Wspólnie z dzieckiem uzgadnia jego prawa i obowiązki. Kieruje dzieckiem wyjaśniając, tłumacząc i sugerując bez narzucania woli i wymuszania zachowań. Szanuje dziecko i jego indywidualne cechy, stawia wymagania zgodnie z możliwościami rozwojowymi dziecka.

Przyjęcie odpowiedniej postawy rodzicielskiej w wychowaniu dzieci zbuduje w nich poczucie wartości i wyjątkowości. Zatem traktujmy dzieci tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani, niech cechują nas pozytywne postawy rodzicielskie, które pokazują dziecku, że jest przez nas kochane i cenione.

https://pedagogika-specjalna.edu.pl/wiadomosci/postawy-rodzicielskie/
Ziemska M., Postawy rodzicielskie, Wiedza Powszechna, Warszawa 2009

 

Pedagog szkolny

Emila Łukasik

Zegar

Kalendarium

Lista wydarzeń w miesiącu Marzec 2024 Brak wydarzeń w tym miesiącu.

Imieniny

Szkoła pamięta

Sieciaki.pl

Dajemy dzieciom siłę